Ile razy chcieliście to czytać

piątek, 25 maja 2012

super natural..

Przechadzając się długim leśnymi ścieżkami wdycham samotność. 
Wiosenny wiatr rozwiewa  włosy okalające me lica. 
Zapach akacji, leśnej ściółki mieszają się. Cudne pachnidło.
Ja jak oczarowana fantazyjnym zapachem i śpiewem ptaków tańczę pomiędzy drzewami. Tu nikt mnie nie widzi mogę być sobą, być jednym ciałem z przyrodą. 
Czuję drgania pod stopami, stojąc boso na miękkim mchu, co to może być ?
Być może jeleń biegnący, lub inne dzikie i piękne oraz nieokiełznane zwierze.
Chciałabym być ptakiem oglądać wszystko z góry i latać. Mogła bym być małą wiewiórką z puszystym ogonkiem, ale jestem sobą i muszę się przyzwyczaić do smogu, hałasu miasta i komercyjnych fabryk. To już nie to samo życie co parędziesiąt lat temu.. 
                                                                                                                M.


6 komentarzy:

  1. A żyłaś pięćdziesiąt lat temu, że cokolwiek o tym życiu wiesz?

    Naprawdę, czasami fajnie jest docenić to co się ma.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję za konstruktywną ocenę. Wiem, że nie żyłam 50 lat temu i nie wiem jak było, jeżeli chodzi o kontekst polityki, rodziny itd.
      Mi raczej chodziło o to, że nie było tylko zanieczyszczeń, fabryk, które niszczą środowisko.
      Pozdrawiam
      M.

      Usuń
  2. Ironia, sarkazm, chęć przypieprzenia komuś to dzisiejszy Świat i niestety ludzie... A gdzie tolerancja, miłość, współczucie i akceptacja? Mnie bardzo podoba się Twój post. Jakbyś zaglądała do mojego serca. Las to mój żywioł więc rozumiem co chcesz powiedzieć, co czujesz, co słyszysz... Czasem będąc w lesie siadam pod wysoką sosną, opieram plecy o pień i czuję jej kołysanie i słyszę jej szum mowy... i wtedy jest mi tak dobrze... jestem częścią niej, tego lasu, tego świata...lecz nie zachowań dzisiejszego człowieka materii... Pozdrawiam.
    B.A.C. Stork

    OdpowiedzUsuń
  3. Dziękuję za uznanie, to dla mnie zaszczyt, gdyż tak doświadczony pisarz uważa moje teksty za dobre.
    Las jest cudowny, spokojny i czarujący. Każdy jego kawałek skrywa tajemnicę. Boli mnie to, że z czasem i postępem cywilizacji nasz wspólny przyjaciel umiera...
    Jednak musimy być silni i mu pomagać ! ; )
    To, że pan ma parędziesiąt a ja paręnaście lat i możemy razem znaleźć temat jest niezwykłe. Ja rozumiem pana teksty, a pan docenia moje.
    Dziękuje
    M.

    OdpowiedzUsuń
  4. Wiesz M. cieszę się, że zajrzałaś na mój blog. Lubię też liryczne i romantyczne dusze... a jeśli takie spotykam to znaczy, że ten Świat jeszcze nie zginął. Przeczytałem cały Twój blog i na podstawie tego co piszesz wiem, że masz piękne wnętrze. Nie bój się o tym mówić ani pokazywać co w sercu nosisz, nie bój się krytyki bo żyć w szacunku do tego co nas otacza jest zaszczytem. Zatem piszmy razem o miłości, pięknie natury i brońmy tych wartości bo jeśli ich zabraknie... ludzie także przestaną istnieć. Różnica wieku nie ma znaczenia, bo to uczucia, rozum, empatia i akceptacja o nas świadczy i zarazem mówi kim tak naprawdę jesteśmy...
    B.A.C. Stork

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Drogi B.A.C Stork,
      To na prawdę dla mnie coś wielkiego. Nie sądziłam, że ktoś kto daje tu komentarze na serio rozumie o czym piszę i nie uważa, że to głupie. Pisanie to taka moja tajemnica, nie sądziłam, iż ktoś na poważnie podejdzie do mojego pisania ; )
      Pański komentarz jest dla mnie bardzo wzruszający, nie ukrywam że łezka poleciała. Nigdy nikt mi nie sprawił takiej przyjemności i dodał tyle odwagi.
      Dziękuje za przeczytanie moich wierszy, i poświęcenie swojego czasu na mnie ; )
      M.

      Usuń